از که پنهان کنم این راز دل خسته خویش؟
از نسيمی که پیام آور توست ؟ از بهاری که مرا رسوا ساخت ؟
از خدائی که خودش می داند ؟ عشق وحشی تر از آن است که پنهان ماند
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
بر هستی و بر بود و نبودم ای عشق
افـسـرده و بـیــچــاره و زارم کــردی
من با تو مگر چه کرده بودم ای عشق
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
دامنی پر کن این گل که دهی هدیه به خلق
که بری خانه دشمن
که فشانی بر دوست
راز خوشبختی هر کس به پراکندن اوست
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
خداوندا نگاهت باز با من از راز دل گفتش
خداوندا صدایت هم به من با ناز دل گفتش
که من انسانم و پاک و پر از احساس
که من معشوقم و عاشق,تو میدانی خدای پاک
خداوندا دلم آشفته است و باز میخندد
نمیدانم چرا این گونه با احساس میخندد
خداوند مگر حال , عشاق این گونه میباشد
به من اموخته اند هر شب ز درد عشق مینالند
خداوندا منم عاشق ولی خندان و پر احساس
چرا این گونه میباشم؟ چون تویی عشقم خدای پاک
من نشاني از تو ندارم اما نشاني ام را براي تو مي نويسم: درعصرهاي انتظار،به حوالي بي کسي قدم بگذار! خيابان غربت را پيدا کن و وارد کوچه پس کوچه هاي تنهايي شو! کلبه ي غريبي ام را پيدا کن، کناربيدمجنون خزان زده و کنارمرداب ارزوهاي رنگي ام! درکلبه را باز کن و به سراغ بغض خيس پنجره برو! حرير غمش را کنار بزن! مرا مي يابي